Nu kümmt wat över de Schipperi

De Schiens för de Fleegerie harr ik jo all, nu wier de Schipperie dran. De Chef fun denn Hooben-Bedriefs-Vereen, Peter J., wull sein hüllten Motorseilschip verköpen (un mi dat Seilen wiesen), stünn bi em to Huus in Beidendörp (dat Huus harr ik em ook üm- un utbuut). Mien Frau un ik hebbt uns dat Schip ankeeken, hett uns beid gefulln. Twölf maal dre Meter, Langkieler, anderthalf Meter Düpgang.

Heff denn fix de Schiens för de Seilerie up See un up Binnwater maakt, denn lütt Fleeger too Geld mookt,, dat Schip kööpt.

Is avers alls anner komm, ass ik mi dat förstellt harr. Peter  is man kun eenmal mit uns föört, wier ´n Hupen Wind, mien Fru hett achtern inne Plich seeten un sick fasstklemmt, güng jo ook bannig barg up un bargdaal, hebbt biet Införn in Travemünn fast de Mool rammt. Un de Seilerie hett Peter mi ook nich wiest, harr woll nooch mit sien nieges Schip too doon.

Nu wier mien Frau de Luss an‘t Schipp vergaan. Bün ik de nästen Joor alleen föhrt, heff de Seils nich uptrokken, dat güng ook nich alleen. Wier ook sünst nich so ganz lich, mit dat Schip trechtookomm. De Bugsprit wier so lang, dat ik jümmers trüchwarts inne Box an denn Steg manöviern mööt, siedwarts ran annen Paal, Tampen rümschlaan, mit de een Hann dat Tau fasthollen, mit de anner Hann denn Gasgriff, dat Schip üm denn Paal rümhoolt un uutricht, bit ik denn trüchwarts an denn Steg koom, dat Boot fasttüteln kunn.